Mamy oko na
Twoje zdrowie

Jednym z najważniejszych warunków ostrego widzenia jest prawidłowa budowa i działanie układu optycznego oka. W prawidłowym narządzie wzroku, wpadające do oka promienie świetlne przechodzą przez rogówkę oraz soczewkę i skupiają się na siatkówce, gdzie są odbierane przez receptory nerwowe a następnie przekształcane w impulsy elektryczne, które są przekazywane poprzez nerw wzrokowy do mózgu. Z kolei mózg przekształca wszystkie impulsy w wyraźny obraz. Gdy oko nie potrafi prawidłowo  skupiać światła na siatkówce, w związku z czym odbierany obraz jest widziany nieprawidłowo.

Efektem są trzy najczęściej występujący wady wzroku:
 

• krótkowzroczność,
• dalekowzroczność,
• astygmatyzm.

Wymienione wady można korygować. Występują trzy metody korekcji wad wzroku.

Okulary
Korekcja okularowa jest najczęściej stosowaną formą korekcji wad refrakcji. W nadwzroczności są stosowane soczewki wypukłe-skupiające. Krótkowzroczność wymaga soczewek wklęsłych-rozpraszających wiązkę światła. Do korekcji astygmatyzmu stosowane są soczewki cylindryczne, które posiadają cylindryczną krzywiznę łamiącą.

Soczewki kontaktowe

Drugą z kolei popularną metodą korekcji wad wzroku są soczewki kontaktowe. Dzięki nim można skorygować zarówno wadę krótkowzroczności, nadwzroczności jak  i astygmatyzm. Pomimo tego, że najczęstszą motywacją ich zakładania są względy estetyczne, jest też sporo wskazań lekarskich do ich stosowania np.: różnowzroczność dużego stopnia (powyżej 3 dioptrii), wysoka krótkowzroczność, bezsoczewkowość (np. po operacjach zaćmy u niemowląt
i dzieci.

Laserowa korekcja wzroku

Ostatnie  lata, charakteryzują się wzmożoną popularnością laserowych metod korekcji wad wzroku. Mają one na celu trwałe wyeliminowanie wady wzroku bez konieczności noszenia okularów czy soczewek kontaktowych. Dzięki nim można korygować zarówno krótkowzroczność, dalekowzroczność, astygmatyzm, jak i kombinacje tych wad. Zabieg taki przeprowadza się za pomocą specjalnego lasera. Istotą tego zabiegu jest precyzyjne wymodelowanie kształtu rogówki oka w taki sposób, aby wpadające do oka promienie świetlne były skupiane na siatkówce i tworzyły wyraźny obraz. Parametry wiązki światła laserowego programowane są indywidualnie dla każdego oka w oparciu o dane zebrane podczas badań kwalifikacyjnych pacjenta. W przypadku krótkowzroczności efektem korekcji jest spłaszczenie, a w przypadku dalekowzroczności uwypuklenie centralnej części powierzchni rogówki.

Do zabiegu kwalifikację  przeprowadza okulista i obejmuje ona m.in.:

• pomiar ostrości wzroku do dali i bliży,
• keratometrię,
• pachymetrię,
• pole widzenia,
• topografię rogówki,
• pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego,
• wywiad dotyczący schorzeń okulistycznych i ogólnych.

Na podstawie wymienionych badań lekarz może zakwalifikować lub zdyskwalifikować pacjenta z zabiegu. Oprócz tego należy mieć ukończone 21 lat oraz udokumentowany brak progresji wady w przeciągu ostatnich 6 miesięcy.
Po zabiegu niezbędne jest stosowanie przez kilka tygodni kropli przeciwzapalnych oraz sztucznych łez bez konserwantów i unikanie wysiłku fizycznego.

Najczęściej stosowane metody korekcji laserowej to:

• LASIK – metoda polegająca na wytworzeniu i odchyleniu płatka rogówki grubości 130-180 mikrometrów i działaniu wiązką lasera na zrąb rogówki. Następnie płatek rogówki umieszczany jest na swoim miejscu. Plusem tej metody jest dosyć szybki powrót do zdrowia i normalnego funkcjonowania. Ostrość wzroku już po kilku godzinach od zabiegu może się poprawić, a gojeniu nie towarzyszy zbytnio  dokuczliwy ból.
• PRK – to usunięcie nabłonka rogówki i modelowanie wiązką lasera jej powierzchniowych warstw. W przypadku tej metody rogówka potrzebuje kilku dni na regeneracje, a ostrość wzroku poprawia się stopniowo.
• LASEK – polega na modelowaniu powierzchniowych warstw rogówki, z tą jednak różnicą, że rogówka jest pokrywana przesuniętą wcześniej warstwą komórek nabłonka. Zmniejsza to dolegliwości bólowe w trakcie rekonwalescencji.
• EPILASIK – procedura korekcji wzroku polegająca na utworzeniu płatka nabłonka rogówki o grubości 50 – 60 µm, czyli 2 – 3 razy cieńszego niż w przypadku LASIK. Dzięki temu ingerencja lasera ogranicza się do zewnętrznej warstwy zrębu rogówki, po czym płatek wraca na swoje miejsce. Zaletami tej procedury jest szybsze gojenie się rogówki oraz mniejsze ryzyko powikłań pooperacyjnych niż w procedurze LASIK.

Konsultacja: lekarz okulista Monika Stojek – Rola